oorlogskind
Ik zit alleen in mijn lege huis
De muren en ramen zijn kapot
Buiten hoor ik nu geruis
Ze komen eraan, ik schrik me rot
Ik ren naar boven
En verstop me in mijn kast
Ze komen alles roven
Ik zit tussen de kleren,
En hou me daaraan vast
Wanneer kan ik terugkeren?
Naar mijn familie die nog over is,
Ik zou zo graag willen zeggen dat ik ze mis
Ze lopen langs mijn schuilplek,
Blijven staan, maar lopen dan weer door
Ik krijg een stijve nek
Ik kijk of ik ze hoor…
Ze zijn weg,
Ik krijg weer lucht.
Alle wat ik zeg, alles wat ik zucht
Weerkaatst tegen de lege muren
Minuten duren uren
Van alles wat ik zeg of maak
Word ik moe
Ik slaap en wat ik daarna doe
Zie ik wel als ik ontwaak…
De muren en ramen zijn kapot
Buiten hoor ik nu geruis
Ze komen eraan, ik schrik me rot
Ik ren naar boven
En verstop me in mijn kast
Ze komen alles roven
Ik zit tussen de kleren,
En hou me daaraan vast
Wanneer kan ik terugkeren?
Naar mijn familie die nog over is,
Ik zou zo graag willen zeggen dat ik ze mis
Ze lopen langs mijn schuilplek,
Blijven staan, maar lopen dan weer door
Ik krijg een stijve nek
Ik kijk of ik ze hoor…
Ze zijn weg,
Ik krijg weer lucht.
Alle wat ik zeg, alles wat ik zucht
Weerkaatst tegen de lege muren
Minuten duren uren
Van alles wat ik zeg of maak
Word ik moe
Ik slaap en wat ik daarna doe
Zie ik wel als ik ontwaak…
Reacties op dit gedicht
| lovegirl: | Woensdag, april 30, 2003 19:53 |
| het leven kan hard zijn zo als bij jou maar geef nooit op misschien komt het nog goed, dikke knuffel. |
|
| artemis: | Woensdag, april 30, 2003 19:27 |
| prachtig ... maar spijtig genoeg de harde waarheid... mooi omschreven! |
|
| MayadeBij: | Woensdag, april 30, 2003 19:19 |
| .... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pimperneel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2003 | ||
| Thema's: | ||