Spiegel
Ik word opgehangen aan de zon
doorspiesd door duizend sterren
komt de maan mij nu de genadeslag geven
en daar geschiede het
de sikkel van de mijn snijdt m'n hoofd eraf
teruggevallen op aarde
breek ik in duizend stukjes
en dwarrel hard op de grond
duizend stukjes van mezelf
scherven van geluk
die me ooit in mijn hart staken
zijn nu samengekomen
in de spiegel van mijn ziel
doorspiesd door duizend sterren
komt de maan mij nu de genadeslag geven
en daar geschiede het
de sikkel van de mijn snijdt m'n hoofd eraf
teruggevallen op aarde
breek ik in duizend stukjes
en dwarrel hard op de grond
duizend stukjes van mezelf
scherven van geluk
die me ooit in mijn hart staken
zijn nu samengekomen
in de spiegel van mijn ziel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2003 | ||
| Thema's: | ||