Nog even bij je zijn...
Laat me in je armen
Waar leven en dood ons scheid
Daar ben ik veilig
En hoef ik niet bang te zijn
Laat me bij je zijn
Tussen hemel en aarde
Daar ben ik niet bang
Ze laten daar iedereen in zijn waarde
Laat me je even knuffelen
Tussen zonsondergang en nacht
Waar ik naar de sterren kan kijken
En geef me wat kracht
Laat me leven en niet hangen tussen de dood
Blijf jij maar bij de sterren
Jij....die ons harten vergroot!
Waar leven en dood ons scheid
Daar ben ik veilig
En hoef ik niet bang te zijn
Laat me bij je zijn
Tussen hemel en aarde
Daar ben ik niet bang
Ze laten daar iedereen in zijn waarde
Laat me je even knuffelen
Tussen zonsondergang en nacht
Waar ik naar de sterren kan kijken
En geef me wat kracht
Laat me leven en niet hangen tussen de dood
Blijf jij maar bij de sterren
Jij....die ons harten vergroot!
Reacties op dit gedicht
| Lientjeuh : | Donderdag, mei 01, 2003 16:18 |
| * zooooo moooiiii* ik ben sprakeloos!! veel liefs Lientjeuh |
|
| pramodah: | Donderdag, mei 01, 2003 14:11 |
| *zucht*....zooo mooi....... | |
| lovegirl: | Donderdag, mei 01, 2003 13:47 |
| ik ben het helemaal eens met hans,mooi hoor liefs lovegirl. |
|
| Hans Winter: | Donderdag, mei 01, 2003 12:54 |
| je ster is de verte om je naar te keren, telkens vertellend wat leven je kan leren. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Esch | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||