In de mist
De stilte
In hoofd
Beangstigd
Je leven om je heen.
Je leeft
zonder doel
Dromen vervagen
In de mist
Net als het regen is.
Even sta je stil
Een klein flikkerend
licht in je ogen.
Even pak ik je
beetje.
Sla mijn arm om je heen.
Tranen
Komen als regen
naar beneden.
Je praat zacht
Niemand die
je horen mag.
Ik draai
me om
En je schaduw won.
Je bent niet
meer in het bijzijn
van een ander.
Maar je word herleeft
Door de dingen
die je hier lief
hebt achter gelaten.
Je geur
Je stem
Je optimistme
Geeft ons het doel
Om je te laten leven
Voor het mens die je was.
Liefs tineke
Reacties op dit gedicht
| joëlle: | Vrijdag, februari 09, 2001 18:57 |
| Lieve Tineke, Ik ben blij dat ik weer een prachtig gedicht van je mag lezen...Echt geweldig! Liefs joëlle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tineke | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||