hoe ik me voel !
och, hou toch op.
volledig! ik zeg toch stop.
maar niet luidop.
oh nee.
maar diep vanbinnen.
waar ik weet dat
niemand me kan vinden.
dan kan je me ook niet slaan.
voor al die dingen die zich
afspelen.
en voor al die dingen die
ik heb gedaan.
ik zal ermee moeten
leren leven.
hoe? dat is een andere vraag.
spijt, daar denk ik de hele
dag aan. ookal heb ik
niks misdaan. denk jij.
maar ik weet wel beter.
en nee, jou vertel ik niks.
want dit is iets van mij.
en jij, tja, jou laat ik
buiten staan.
ik heb iets geleerd.
niemand laat ik nog binnen.
want hoe je het ook keert of draait,
ze laten je toch altijd
ijskoud staan.
en dat laat ik niet meer
met mij gebeuren.
ookal zit je zo te zeuren.
neen, bij mij heb je afgedaan.
ga maar weg. ik kan
daar niet meer tegen.
we hebben misschien hetzelfde bloed.
maar ook jij bent soms
te ver gegaan.
zover zelfs, dat ik je
begin te haten.
dat kan ik zelf niet verdragen.
maar je moet weten. ik wil
ook nog leven.
in plaats daarvan
zit ik met een
schuldgevoel.
begrijp je nu wat ik bedoel?
jij geeft ze aan mij.
ik weet niet waarom.
maar ik voel me telkens
minder blij. dag na dag.
jij vraagt zoveel. je weet
dat ik dat allemaal niet
kan geven.
ik ben ook maar een mens.
een meisje van 15.
en voor iemand van mijn
leeftijd, heb ik al veel gezien.
of gevoeld.
want daar gaat het allemaal
over.
weet je nu wat ik bedoel?
slecht, zo is het hoe ik me voel.
volledig! ik zeg toch stop.
maar niet luidop.
oh nee.
maar diep vanbinnen.
waar ik weet dat
niemand me kan vinden.
dan kan je me ook niet slaan.
voor al die dingen die zich
afspelen.
en voor al die dingen die
ik heb gedaan.
ik zal ermee moeten
leren leven.
hoe? dat is een andere vraag.
spijt, daar denk ik de hele
dag aan. ookal heb ik
niks misdaan. denk jij.
maar ik weet wel beter.
en nee, jou vertel ik niks.
want dit is iets van mij.
en jij, tja, jou laat ik
buiten staan.
ik heb iets geleerd.
niemand laat ik nog binnen.
want hoe je het ook keert of draait,
ze laten je toch altijd
ijskoud staan.
en dat laat ik niet meer
met mij gebeuren.
ookal zit je zo te zeuren.
neen, bij mij heb je afgedaan.
ga maar weg. ik kan
daar niet meer tegen.
we hebben misschien hetzelfde bloed.
maar ook jij bent soms
te ver gegaan.
zover zelfs, dat ik je
begin te haten.
dat kan ik zelf niet verdragen.
maar je moet weten. ik wil
ook nog leven.
in plaats daarvan
zit ik met een
schuldgevoel.
begrijp je nu wat ik bedoel?
jij geeft ze aan mij.
ik weet niet waarom.
maar ik voel me telkens
minder blij. dag na dag.
jij vraagt zoveel. je weet
dat ik dat allemaal niet
kan geven.
ik ben ook maar een mens.
een meisje van 15.
en voor iemand van mijn
leeftijd, heb ik al veel gezien.
of gevoeld.
want daar gaat het allemaal
over.
weet je nu wat ik bedoel?
slecht, zo is het hoe ik me voel.
Reacties op dit gedicht
| sami: | Zaterdag, januari 12, 2002 12:49 |
| het gedicht is helemaal beschreven over hoe ik me voel ik ben ook 15 en ik voel met je mee. ik weet dat je dikwijls zit te huilen. en je kwaad bent op je zelf waarom je nog altijd er voor weend. ik versta je. als je wilt mag je me altijd mailen ik wil graag met je praten. dikke kus en veel succes van sami | |
| Harigbeest: | Donderdag, maart 29, 2001 13:58 |
| Je bent inderdaad niet de enige. Je gedicht heeft me diep geraakt. ik herken me er ook heel goed in. | |
| ksi: | Maandag, februari 26, 2001 21:08 |
| MEN, jij bent echt goed |
|
| Brenda: | Maandag, februari 12, 2001 15:08 |
| Ik herken het heel erg.ik ben ook 15 en ik zie het leven van de sombere kant,het gaat slecht met me, niemand die dat weet, ik loop altijd maar met dat masker op.Er is niemand bij wie ik mijn verhaal kwijt kan, niemand die ik kan vertellen hoeveel pijn mijn moeder en mijn broer mij hebben gedaan! Sterkte meid, weet dat je niet de enige bent! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: white crow | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||