geklommen
Zijn zweet is omhoog gemengd
met de modder en het stof
en zijn griploze handen klommen
achter de trekhaak van de ogen
de grijze rotstanden grijnsden
reeds vele krijgsgevangenen
van de strijd met zijn huid bloot
ook de winden lachten neerwaarts
en met schmink van geld
toverend gemaakte ogen
lachten vanuit een glazen paleis
met ouderlijke fundamenten
toen in zijn stekelig bloeien
de groene bloesems eindelijk
hun metamorfose ondergingen
smolten de ijsruiten
van hun schelletjes kijken
in een plas van nederig knielen
met de modder en het stof
en zijn griploze handen klommen
achter de trekhaak van de ogen
de grijze rotstanden grijnsden
reeds vele krijgsgevangenen
van de strijd met zijn huid bloot
ook de winden lachten neerwaarts
en met schmink van geld
toverend gemaakte ogen
lachten vanuit een glazen paleis
met ouderlijke fundamenten
toen in zijn stekelig bloeien
de groene bloesems eindelijk
hun metamorfose ondergingen
smolten de ijsruiten
van hun schelletjes kijken
in een plas van nederig knielen
Reacties op dit gedicht
| lani: | Zondag, mei 04, 2003 05:28 |
| hoe je groter wordt... prachtig tim, prachtig!!! liefs x-x-x |
|
| MayadeBij: | Zondag, mei 04, 2003 00:04 |
| Mijn God Tim, wat ben je goed! Dit soort teksten kan ik uren achtereen lezen, dat weet ik nu al, kus, | |
| Herfstkind: | Zondag, mei 04, 2003 00:00 |
| (Y)! toppertje | |
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||