Een onzichtbaar iemand
Ik kom binnen,
in een donkere, koele kamer.
Het is stil,
ik zie niemand.
Toch weet ik,
er is iemand.
Iemand om me heen,
iemand die ik niet zie.
Hij is onzichtbaar,
maar toch voel ik hem.
Hij is er om me te steunen,
hij zit bij me, diep vanbinnen.
Ik praat met hem,
hij begrijpt me,
en stilletjes hoop ik,
dat hij,
alles kan veranderen,
alle problemen weg,
van nu en heden,
alles verbeteren,
hoop op vrede,
om me heen
en over de hele wereld.
in een donkere, koele kamer.
Het is stil,
ik zie niemand.
Toch weet ik,
er is iemand.
Iemand om me heen,
iemand die ik niet zie.
Hij is onzichtbaar,
maar toch voel ik hem.
Hij is er om me te steunen,
hij zit bij me, diep vanbinnen.
Ik praat met hem,
hij begrijpt me,
en stilletjes hoop ik,
dat hij,
alles kan veranderen,
alle problemen weg,
van nu en heden,
alles verbeteren,
hoop op vrede,
om me heen
en over de hele wereld.
Reacties op dit gedicht
| Angie: | Vrijdag, juli 27, 2001 11:06 |
| Ik werd er eventjes stil van.Ik denk dat iedereen dat wel hoopt.Groetjes,Angie. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jamaïca | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||