Naakt
Naakt is een steen geworpen naar het einde de schreeuw
die me weer wakker maakt in de
stilte
die bloedend wacht
op medelijden
en een
gebaar dat we kunnen delen
als kinderen die elkaar
alles vergeven en lachend stenen laten liggen
omdat ze van iedereen zijn.
die me weer wakker maakt in de
stilte
die bloedend wacht
op medelijden
en een
gebaar dat we kunnen delen
als kinderen die elkaar
alles vergeven en lachend stenen laten liggen
omdat ze van iedereen zijn.
Reacties op dit gedicht
| lani: | Dinsdag, mei 06, 2003 06:36 |
| dit is mooi victor... kinderen, de onschuld, ... en vergeven. 'hij die zonder zonde is...' liefs x-x-x |
|
| Erna Muermans: | Maandag, mei 05, 2003 23:15 |
| mooi beeld gebruikt de steen.... hard...pijn/koud/onvermurmbaar...werpen...weer pijn...... en uiteindelijk niet meer gooien... en dat alles via een beeld ...de steen... snap je wat ik bedoel? liefs Erna |
|
| tim balthazar: | Maandag, mei 05, 2003 22:59 |
| heel mooi neergezet | |
| MayadeBij: | Maandag, mei 05, 2003 20:56 |
| Ik ben ook weer wakker (en bedankt) Als dit geen wake-up call is.... | |
| Sheena: | Maandag, mei 05, 2003 19:53 |
| een utopie, maar ik begrijp je drijfveer .... een nobel streven voorwaar ... Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||