Er is een stem die niet meer spreekt
Die hoge noot zal nooit meer klinken
Zoals een glas maar één keer breekt
Zal ik mijn koffie maar één keer drinken
Ik kan nog steeds de brieven lezen
Die ik nooit vergeten wil
Waarom heb jij die toch geschreven
Zo koud... zo ijzig kil
Mijn toekomst ligt in eigen handen
Is alles dan zomaar voorbij?
Ik bijt nog even op de tanden
Op die van jou ? of die van mij ?