Daar ligt ze.. op de grond..
Daar ligt ze,
op de grond,
koud, naakt.
En moedersziel alleen.
Hij doet het weer,
zit aan haar,
waar ze niet wil.
Ze is bang,
schreeuwt en gilt.
Niemand die haar hoort.
Steeds vaker,
doet hij het weer.
Niemand die het ziet,
niemand die het weet,
praten mag ze niet.
Papa,
waarom doe je dit?
Reacties op dit gedicht
| ana: | Zondag, mei 18, 2003 11:14 |
| Hoi meid, Eerst wil je even zeggen dat het een heel erg mooi gedicht is en heel erg goed verwoord.Al kreeg ik er wel de rillingen over mijn lijf. Om eerlijk te zijn meid ik weet precies hoe je je voelt want ik heb ooit net in dezelfde stuatie gezeten maar wil ook even zeggen dat je er ook uit kan komen.Je bent bang en je durft het echt tegen niemand te zeggen maar geloof me dat kan je beter wel doen.Ik heb het ook gedaan en sta nu veel verder dan toen, ik wou niet meer leven toen omdat h |
|
| Sweet inside: | Donderdag, mei 08, 2003 00:48 |
| You know I love you and I always will. Things like this make me angry. Talk to me, and I'll give you an answer. XXXXX en knuffff Groetjes van Wim PS: Ik meen elk woord ... |
|
| Luuk: | Woensdag, mei 07, 2003 08:53 |
| Ohja, je mag niet praten... neeeee natuurlijk mag je niet praten, dan krijgt hij straf. EN TERECHT! Ga praten lieverd, ga rondhangen wat hij voor kl**tzak is, dat is ben ik bang de enige manier waardoor jij er weer bovenop kan komen en kan beginnen met deze ZIEKE ellente te verwerken... -xxx- |
|
| Luuk: | Woensdag, mei 07, 2003 08:50 |
| Lieved, bij mij lopen nu ook de rillingen over m'n lijf. Ik begin me spontaan boos en kwaad te voelen van binnen. Dit kan zo niet verder!! Laat deze ellende niet verder gaan, ga niet meer bij je vader langs! Is dat de reden dat je "geen internet" meer bij je moeder hebt? Laat het iedereen weten, ga met je vertrouwenspersoon op school praten, met je psychologe, met mij... Nu ik dit lees... ik heb altijd al het sterkte vermoeden dat er naast mishandeling ook misbruik aan de o |
|
| frietmuts: | Dinsdag, mei 06, 2003 17:24 |
| het moet niet kunnen dat een vader zoiets doet. het moet gewoon niet kunnen. ik kan me er zo kwaad om maken. maar je moet iets doen. het zal niet meevallen voor je maar als het zo door gaat moet kan gewoon niet. als ouder doe je zoiets niet. probeer iets te doen. praat er met iemand over. succes. groetjes yvonne |
|
| Evy*: | Dinsdag, mei 06, 2003 17:06 |
| rillingen lopen me over het lijf bij het lezen van je gedichtje. Vind het rot voor je dat je vader zoiets doet, maar meisje, probeer er toch maar eens over te praten. Blijf niet gevangen zitten in dat web van pijn, afzien, stil verdriet. Weet het, is vast en zeker niet makkelijk voor je, maar als dit blijft doorgaan, ga je er uiteindelijk aan kapot gaan. Probeer iets te doen meid, al is het maar....een begin veel sterkte en liefs, Evy |
|
| Iejoor: | Dinsdag, mei 06, 2003 17:00 |
| Vraag niet waarom, vraag jezelf een reden om te zwijgen? Is die reden er? Ja...angst...overwin deze, echt, er zullen zoveel zijn om je te steunen. Overwin die angst, en het zal stoppen... Denk aan je eigen belang. Dit mag niet, dit kan niet, hij maakt je kapot... Praat erover, hoe moielijk het ook is. Sterkte, veel sterkte. |
|
| Lifeje: | Dinsdag, mei 06, 2003 15:37 |
| Wij weten het nu Sta op Praat Schreeuw tegen ieder die je tegekomt, de je horen wil DE WAARHEID Probeer uit die onderdanige positie te komen. Doe iets. Dokter, kindertelefoon, familie, school eventueel politie. Je kan niet blijven zwijgen. Marjan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Loila*a | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||