Pianoles
"Pianoles..."
De onervaren piantiste
bespeelt mijn stoffige instrumenten
Haar melodie wat onwennig
ontroert me danig
Ze raakt me met onverbloemde liefde
als de kopjes van een katLangzaam versnelt haar tempo
naar een schaamteloze samba
Haar glimmende glimlach
nodigt uit tot de dans
Maar wie zorgt dan voor de muziek?
hoor ik mezelf nog denkenOnhandig draaien we rond elkaar
Een pover pogen tot paringsritueel
Waar we met woorden
de melodie willen vullen
lijken we te vergeten
dat ze op zichzelf
al schoon genoeg isLangzaam zetelt ze zich weer
Achter de vleugel
En wanneer ik
door het raam staar
de klanken zachtjes neurie
vraag ik me hoopvol af
of de kat niet allang
uit de boom is...
Reacties op dit gedicht
| Grouwels Herman: | Zondag, mei 25, 2003 21:44 |
| Ik heb je helaas te laat ontdekt. Ik geniet nu retro maar met nog meer genot. | |
| Lifeje: | Woensdag, mei 07, 2003 14:25 |
| zoooo das mooiiiii heerlijk gedicht |
|
| waterval: | Woensdag, mei 07, 2003 10:03 |
| héél mooi............ | |
| blommeke: | Woensdag, mei 07, 2003 08:02 |
| prachtig Bas, hele mooie woordspelingen,.. liefs Blom |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, mei 07, 2003 06:57 |
| Dit is nou een stuk poezie waar ik echt heel lang op heb zitten wachten! erfect man met een knuffel! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Basje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||