Mijn ogen waren verblind
je was een schim
zoals deze alleen in dromen
voor kunnen komen
Nu ben ik wakker geschud
Mijn ogen wijd open
Was ik maar blind
want wat ik in het licht vind
doet pijn
Een paar tranen zijn al ontsnapt
Ik was te zwak om ze tegen te houden
De rest word bewaakt door mijn hart, het huis van mijn gevoel
een instinct met als doel
te overleven
Vanaf dit moment zijn mijn ogen
de ramen van mijn gevoel, gesloten
ze stoten alles af en houden alles vast
om alles te begrijpen, zonder last
van gevoel te krijgen
De sleutel ligt op een geheime plek
in een donkere hoek
van mijn lichaam
dat lijkt de enige manier om in deze wereld te kunnen bestaan
voor mij en straks ook voor anderen