Zelfbehoud
Hoe kon dit alles nou gebeuren?
je vertelde me alles in geuren en kleuren
Met ongeloof hoorde ik je aan
Hoe heeft het zover kunnen gaan?
Niets houdt me nu nog tegen
Het is me om het even
Ga gewoon mijn eigen gang
puur uit zelfbelang
Het leed is niet te beschrijven
je kan niet langer blijven
Verdwijn uit mijn leven
zodat ik je ooit kan vergeven
je vertelde me alles in geuren en kleuren
Met ongeloof hoorde ik je aan
Hoe heeft het zover kunnen gaan?
Niets houdt me nu nog tegen
Het is me om het even
Ga gewoon mijn eigen gang
puur uit zelfbelang
Het leed is niet te beschrijven
je kan niet langer blijven
Verdwijn uit mijn leven
zodat ik je ooit kan vergeven
Reacties op dit gedicht
| Esmée: | Zaterdag, september 04, 2004 19:04 |
| ik hoop dat je haar of hem kunt vergeven. ooit. nu nog niet. mooi gedicht, ik begrijp je gevoel. xx Es | |
| Dodo: | Zondag, februari 11, 2001 10:29 |
| knap gedicht... knap dat je zo sterk staat voor jezelf! | |
| ilona: | Zaterdag, februari 10, 2001 22:58 |
| heel knap verwoord hoor..... | |
| joëlle: | Zaterdag, februari 10, 2001 11:32 |
| Vergeving is moeilijk, maar zeker de moeite waard...geef het de tijd! | |
| pramodah: | Zaterdag, februari 10, 2001 11:05 |
| het zit je blijkbaar diep Brammie...maar je wil vergeven en dat is goed.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Brammie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||