Woorden kunnen de pijn niet uitleggen
die ik voel wanneer ik aan je denk
Ze kunnen zelfs niet uitleggen
wat je voor me betekent
Soms kan ik nog steeds niet geloven
dat je bij me weg bent
Ik kan mijn gedachten
bij niets anders houden
Als ik denk aan de manier
waarop je me omhelsde
kan ik de zoveelste rollende traan niet bedwingen
vooral omdat dan die bittere herinneringen
me blijven achtervolgen
De harde en ongevoelige manier
waarop je toen van me wegging
en nu nog steeds met me omgaat
Ik probeer er met iemand over te praten
en het is maar een gedacht
maar er lijkt erop dat niemand me begrijpt
naar me luistert
Iedereen is zo druk bezig
met zijn eigen geluk
Ik verwijt hen niks
maar toch voel ik me alleen
Mijn verdriet is wel hun laatste zorg
Toch proberen sommigen me te begrijpen
dat lukt hen echter niet
Daarom luister ik naar de stilte van mijn tranen
Wanneer ik bang word
wil ik in je ogen kunnen kijken
in je armen kunnen liggen
Soms zijn er van die dagen
waarop ik het echt nodig heb
om je te omhelzen zoals vroeger
Hoorde ik je nog maar één keer zeggen
dat je van me houdt
Deed je me nog maar eens lachen
Zorgde je er maar voor
dat ik me gelukkig voelde
Was je er maar weer...

Cindy D.G.