Geen vredevol sprookje.
niet zo heel lang geleden,
was er een dag,
niet zomaar een dag,
En wel hierom:
stel je voor:
Lekker warm,
mooie zon,
een klein meertje,
waarin de zon
haar sterren uitstrooit.
Veel gelach
dat zich over heel
het gebied meester maakte.
iedereen was blij,
behalve dat ene meisje.
een klein meisje,
in een uithoek
van de wei.
Een klein stukje
schaduw,
een klein stukje
stilte.
geen mensen,
geen gelach,
geen anderen,
geen wereld.
Alles lijkt
rustig,
bijna
vredevol.
Dan
rolt er
een traan
over haar wang.
Ik schrik wakker.
DAT meisje,
dat meisje was...
Ik.
Reacties op dit gedicht
| bunnie: | Vrijdag, mei 09, 2003 22:11 |
| heel mooi geschreven er zit je vast iets dwars wat er uit moet.... laat het maar gaan dan zul je je beter gaan voelen... veel liefs bunnie |
|
| Myriamm: | Vrijdag, mei 09, 2003 18:32 |
| heel ontroerend beschreven, liefs Myriamm |
|
| Kiana: | Vrijdag, mei 09, 2003 18:27 |
| ik ken het maar al te goed ... met de wereld lijkt alles perfect te gaan maar binnen in jezelf wordt oorlog gevoerd maar geloof mij, de oorlog zal gewonnen worden je zal waar baas worden over jezelf en dan gaat alles beter ... denk daaraan (ik weet het, het is gemakkelijk gezegd maar verlies dat nooit uit het oog) liefs, Kiana |
|
| Lifeje: | Vrijdag, mei 09, 2003 17:37 |
| Ook in sprookjes is verdriet en pijn gegeven dezelfde realiteit als in ons leven Zoals in je droom wakker schrikken Zul je ooit deze periode lek kunnen prikken Je krachten bundelen om te gaan het pad op naar een nieuw bestaan Liefs Marjan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cammeke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||