de dame
ogen verlangen naar rust
het hart vloeit over van verlangen
naar een plaatsje
waar de bomen fluisteren en de zon zachtjes schijnt
waar te takken tintelen en de maan verdwijnt
stilte slaat om het hart
eindelijk keert de rust haar toe
haar leven was zo eindeloos lang
en moeilijk, ze is zo moe
nu dankt zij peinzend
iedereeen van wie ze houd
ze beseft haar leven is voorbij
geen traan zal vloeien, geen triest gezicht
deze dame zocht naar een plekje
pijnloos gericht
rustig wiegend in haar zachte stoel
vind zij het leven naar haar eigen gevoel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: liesbeth macken | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||