Al de herinneringen,
verloren in de tijd,
als tranen in de regen,
Zoals de wereld vandaag,
zou kunnen lachen,
zo zouden morgen haar tranen,
kunnen overspoelen,
waar haar lach uit bestond,
De morgen wacht wel,
vandaag heeft de vraag,
zorgenloos te leven,
tot de dag zal sterven.
Hugo Serwy: | Maandag, mei 12, 2003 16:48 |
Pure klasse! | |
aseos: | Zondag, mei 11, 2003 20:42 |
erg mooi, je leest er veel verschillende dingen in! De boodschap doet me denken aan een gedicht van mijzelf "grief", naja boodschap, dat wat ik eruit heb gehaald;)! Kus soesa | |
Hans Winter: | Zondag, mei 11, 2003 14:52 |
je vele binnenbeelden zullen zich al woelend gaan vervloeien tot de ene kleur van veel gebeuren dat je bent, of beter gezegd, hebt willen bereiken, dat laatste maakt nog meer je liefde blijvend verder te brengen zolang je daar al bijna aan raakt. kusje tussen een druppel en een laat maar begaan traan. hans |
|
Lifeje: | Zondag, mei 11, 2003 13:52 |
leef de dag sla er geen over goed geschreven Liefs Marjan |
|
artemis: | Zondag, mei 11, 2003 13:12 |
in één woord: prachtig... |
|
Erna Muermans: | Zondag, mei 11, 2003 12:47 |
tranen die uit een lach geboren worden K.Gibran zag dit ook zo... prachtig beschreven Erna |
|
gunther vandenberghe: | Zondag, mei 11, 2003 12:39 |
knap geschreven |
|
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 11 mei 2003 | ||
Thema's: |