De hemelpoort
Een kostbaar zieltje vol levenslust.
Niet klaar voor de lange reis.
Een jong lichaam, uitgeblust.
Opweg naar het hemelse paradijs.
Niet klaar, om te gaan.
Niet afscheid kunnen nemen van mensen.
Dierbaren die naast haar staan.
Nog te ver, de hemels grenzen.
In de hemel zal ze blijven wachten.
Kracht zenden naar wat dierbaar is.
Ze mag verdriet en pijn verzachten.
Haar dierbaren helpen te dragen het gemis.
Als een ster zal ze aan de hemel stralen.
Hun levenspad zal ze aanschouwen.
Zorgen dat ze niet in verdriet verdwalen.
Van haar dierbaren zal ze blijven houden.
Aan het einde van hun aardse leven.
Zal ze bij de hemelpoort staan.
Om elkander weer een hand te geven.
En samen in de hemel verder te gaan.
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Zondag, mei 11, 2003 22:27 |
| mooi meid de dood als een nieuw leven... maar 'k voel ook een stukje verdriet...van gemis..uit dit leven prachtig verwoord erna |
|
| promise: | Zondag, mei 11, 2003 18:27 |
| ik krijg het er warm van, .... mooi x x x |
|
| Herfstkind: | Zondag, mei 11, 2003 14:06 |
| dood is eigenlijk een nieuw begin.. mooi liefs |
|
| Myriamm: | Zondag, mei 11, 2003 14:03 |
| Ik krijg er kippevel van, liefs Myriamm |
|
