Er zat een vrouw aan tafel,
zij ging bijna dood zakte
uit haar eigen hoofd keek
naar een bord dat niet meer was
en iemand gilde
Wij zaten aan de tafel naast
de hare, wachtend op
een welkomstdrank,
terwijl obers zich repten
voor de laatste maal
haar laatste maal,
en laatste keer.
Toen werd daar onze dorst
recht evenredig groot
aan onze droge keel,
omdat wij gvd toch heel gezellig
leefden, aten, zaten, over alles
onbenullig lulden.
Tot jij mij zei:
Het grijpt mij aan,
ik kan niet lekker eten
en de wijn…
Tot ik jou schreef:
de dood komt altijd
scheef van achter,
schrapend en vol pijn
| MayadeBij: | Maandag, mei 12, 2003 23:34 |
| Klopt, al heb ik heel verstandig voor het leven gekozen, onlangs, zojuist, en vandaag. kus, | |
| voske: | Maandag, mei 12, 2003 18:57 |
| Schitterend! | |
| pinkel1: | Maandag, mei 12, 2003 10:52 |
| DE ANGST VOOR DE DOOD, HOUDT DE DOOD JUIST SPRINGLEVEND! |
|
| Erna Muermans: | Maandag, mei 12, 2003 06:50 |
| de dood komt als een dief in de nacht groetjes Erna |
|
| Lifeje: | Maandag, mei 12, 2003 01:22 |
| onverwacht dient de confrontatie zich aan de pijnlijke wetenschap een mens te moeten laetn gaan die mens veraf staand of dichtbij de onverwachtheid bljft je bij Liefs Marjan |
|
| christina: | Maandag, mei 12, 2003 01:21 |
| de dood hij loert altijd indrukwekend sprookje liefs christa |
|
| Auteur: Theo van de Wetering | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||