Jij en ik.
We zijn nooit vreemden voor elkaar geweest,
want terwijl we beiden
geen enkel woord zeiden.
Maar luisterden, stil luisterden
naar het orgel van de oude kerk.
Toen ging er iets door ons heen
jij voelde het vast even sterk.

Wij, jij en ik.
We spraken zonder woorden met elkaar,
meer was echt niet nodig.
Gewoon overbodig.
Ik wist dat jij beslist daarbij
aan mij dacht zoals ik aan jou.
Al had ik jou ook nooit eerder ontmoet,
ik hoorde bij jou.....
Als vrouw...



~~~~~~~~~~~~~~~~