de roep van...
Vervlogen gedachten
worden gekoesterd in
gemengde gevoelens en
laten me in stilte huilen
mijn ogen staren in een
gapende leegte,in mijn
droevig hart een echo
van weemoedige gezangen
ik verschuil mij diep in
verlatenheid,tot de stille
roep van mijn vrienden
mijn ziel wist te vinden
worden gekoesterd in
gemengde gevoelens en
laten me in stilte huilen
mijn ogen staren in een
gapende leegte,in mijn
droevig hart een echo
van weemoedige gezangen
ik verschuil mij diep in
verlatenheid,tot de stille
roep van mijn vrienden
mijn ziel wist te vinden
Reacties op dit gedicht
| Myriamm: | Dinsdag, mei 13, 2003 22:31 |
| Geen wooren voor je groot verdriet, ik kan je alleen sterkte wensen, liefs, Myriamm |
|
| koelemij,harold: | Dinsdag, mei 13, 2003 14:01 |
| OEHOE KIEKEPOOH riep de wijze uil ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: schrijfveertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||