Gekleurd lied.
De muziekkant speelde tot het orkes,
doordraafde in een golf van waanzin,
iedere noot greep de wereld beet,
zo mooi dat ze nimmer los zal laten,
De schilder kleurde het bleke doek,
was het zijn kwast, palet, of de kleuren,
was het zijn reine ziel die het kind,
in ieder weer tot leefde wekte,
De dichter schreef miljoenen woorden,
bond ze vast aan de kern van het leven,
liet deze het begin zijn van een nieuw wonder,
schetste een deel van de wereld.
Reacties op dit gedicht
| Marian van de Water: | Dinsdag, mei 13, 2003 14:03 |
| MOOI, BLIJF MAAR SCHRIJVEN. HEERLIJK GELEZEN GROET MARIAN |
|
| koelemij,harold: | Dinsdag, mei 13, 2003 13:52 |
| nou wil ik niet veel zeggen maar ik zie mezelf niet tot in die hoogte maar herkenbaar Mooi Evi een kunst gerecht ;) hk |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, mei 13, 2003 13:32 |
| neem een woord ter hand en maak daarvan een gouden draad die haar het leven van morgen raadt als een al gauw niet ver meer land. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||