De droom die
Het is 7 uur in de morgen,
De wind blaast mij uit de staat van narcose,
De bomen dansen op de muziek,
Die vanuit het niets in mijn oren klinkt.
De zon schijnt op mijn netvlies,
Ik voel onbeschrijvelijke gevoelens,
Voor de droom die "leven" heet.
Ik zweef weg in de wolken,
Stralen van licht,verwarmen mijn geest,
Alles wordt zoals het ooit eens was.
Ik zucht en met een doffe knal kom ik weer in de wereld,
die bevolkt wordt door de dromers,
maar is geschapen door de bron van geluk......
De wind blaast mij uit de staat van narcose,
De bomen dansen op de muziek,
Die vanuit het niets in mijn oren klinkt.
De zon schijnt op mijn netvlies,
Ik voel onbeschrijvelijke gevoelens,
Voor de droom die "leven" heet.
Ik zweef weg in de wolken,
Stralen van licht,verwarmen mijn geest,
Alles wordt zoals het ooit eens was.
Ik zucht en met een doffe knal kom ik weer in de wereld,
die bevolkt wordt door de dromers,
maar is geschapen door de bron van geluk......
Reacties op dit gedicht
| Annetjuh: | Maandag, juni 30, 2003 17:57 |
| super!!! ik heb er geen woorden meer voor! echt mooi! heel veel liefs Anneke |
|
| moira: | Woensdag, mei 14, 2003 19:13 |
| mooi gedicht. je gaat er bijna van dromen | |
| KoeZzA: | Woensdag, mei 14, 2003 18:03 |
| heel mooi gedicht jeroen echt heel mooi KoeZzA en ik spreek juh snel lafj0e |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dookie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||