Water ogen
de zon schijnt
schijnt in haar ogen
ze glinsteren
niet van geluk
maar van verdriet
een waterlaag bedekt
bedekt haar donkere kijkers
de eerste traan rolt
er volgen er nog velen
je kunt de depressie
in haar ogen lezen
maar het kan haar niet schelen
zo is ze,
zo zal ze zijn
vol verdriet en pijn
Reacties op dit gedicht
| boom: | Woensdag, mei 14, 2003 20:19 |
| maar eens zal ze het felle zonlicht aanbidden en zien dat het voor haar schijnt, voor haar alleen. hij zal al je tranen opdrogen en je de warmte geven waar je al jaren naar hunkert. hij zal je kleuren en de mensen mogen je dan zien stralen van geluk. ze zullen verbaast zijn als je dan nog eens je verhaal verteld en zegt dat je eigenlijk het meisje van verdriet bent geweest. ze zullen je niet geloven, maar dat is juist goed, want dan straal je pas echt. je komt er wel an |
|
| Luuk: | Woensdag, mei 14, 2003 18:40 |
| Verdriet en tranen is een natuurlijk verschijnsel. Als je verdriet hebt voel je je rot, en worden je ogen nat, tot er tranen gaan rollen. Zo ook bij jou, je bent dus heel gezond. Die donkere kijkers van haar kijk ik met liefde aan, ik zie de depressie en verdriet in haar ogen, ik veeg voorzichtig je tranen af. Het lijkt wel of ik jouw pijn voel... en mij kan het wel schelen, ik voel dat het haar ook kan schelen. Ze weet misschien niet goed hoe ze er mee om moet gaan... Doe rustig aa |
|
| artemis: | Woensdag, mei 14, 2003 18:09 |
| vedriet en pijn is niet fijn je voelt je zo klein maar weet... er zijn mensen die om je geven en je graag meehelpen met de nieuwe opbouw van je leven ... knufff, anneleen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Idril*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||