Ik ben een anachronisme in mezelf,
ben veel te laat geboren,
en stierf een jonge dood.
Nu dwaal ik tussen de scherven
van jou woorden
en bezit niets
dan het uitzichtloze kijken
en het trage wenken
naar de toekomst.
Het uitzichtloze kijken
naar de trage toekomst
die wenkt.