Een huis van glas


Donkere schimmen,
achter in een huis van glas,
Niets is nog zoals het was.
Zwarte ogen staren me aan,
Vragen me om weg te gaan.
Er klinkt gefluister,
Maar niemand weet wat het betekent .
Er is geen verschil meer,
Dag en nacht,
Licht en donker.
Alles blijft het zelfde van nu af aan.
Geen besef mee van tijd.
Geen herinneringen meer.
De zwarte ogen kijken langzaam weg,
En dwingen me om te volgen.
Ze kijken naar een dorre vlakte,
Dag is nacht
Licht is donker
Er is geen tijd meer, en geen herinneringen.
Er is helemaal niets.
Geen huis meer van glas,
Niets is meer zoals het ooit was…