Opgeslokt door het leven,
Niets meer hebben om naar te streven,
Meegesleurd in golven van pijn,
Eens zo groot, en nu voel je je zo klein.

De kou van het water dringt door tot diep van binnen,
Je weet niet waar en hoe je opnieuw moet beginnen.
Vechten om het hoofd boven te houden en niet op te geven,
Zoekend naar het pad voor het begin van een nieuw leven.

Dan zie je het; een klein streepje licht,
Je kunt de warmte voelen op je betraande gezicht.
Een puntje van de horizon verlicht het pad voor het nieuwe begin,
En beetje bij beetje, stap voor stap krijgt je leven weer zin.

Daar aan het begin van het pad, daar zal ik staan,
Ik zal je uit het water trekken en het laatste stukje met je gaan.
Samen vechten we ons een weg naar de horizon,
De plek waar je ooit zo goed en zo gelukkig begon.

Ik weet dat het niet alleen makkelijk en mooi zal zijn,
Maar geloof me; Geluk ligt te wachten aan het einde van de lijn!!!