vertrappeld
ik leef
men leven
ingesloten
een massa
rond mij
ik schreeuw
en roep
iedereen passeert
ik val
word vertrappeld
niemand
ziet me
ik huil
een zwarte bril
bedekt mijn ogen
wil de wereld
afsluiten
niets helpt
alles raakt
niemand weet
ik leef
men leven
alleen
in mezelf
men leven
ingesloten
een massa
rond mij
ik schreeuw
en roep
iedereen passeert
ik val
word vertrappeld
niemand
ziet me
ik huil
een zwarte bril
bedekt mijn ogen
wil de wereld
afsluiten
niets helpt
alles raakt
niemand weet
ik leef
men leven
alleen
in mezelf
Reacties op dit gedicht
| *Sofieke*: | Maandag, mei 19, 2003 20:43 |
| Mooi... Er komt gauw iemand op de deur van je hart kloppen... Groetje xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: polarbear | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||