Woorden met eerbied gedragen
Woorden met eerbied gedragen
In den beginne was het Woord
’t Woord was bij God, het Woord was God
Hij bracht aarde en heemlen voort
Bepaalde zo het menselijk lot
Tot spreken, goddelijk aangespoord
Heerlijkheid der stilte ging langzaamaan kapot
De kinderen der aarde kakelen alsmaar voort
Al blijft schoonheid onzer taal ook een waar genot
Licht in ’s werelds duisternis
’t Licht der Waarheid, godgeklaagd
Reeds uitgedoofd voor het goed ontloken is
Door ieders waarheid steeds belaagd
Leeft de mens in wezenlijk gemis
Tenzij hij ieders woord met eerbied draagt
Reacties op dit gedicht
| Myriamm: | Dinsdag, mei 20, 2003 16:26 |
| In het Woord was leven en het leven was het licht der mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen. liefs, Myriamm |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, mei 20, 2003 13:26 |
| gemis mag ontluiken tot verlangen tot een bang al iets geliefd zijn zoals je dat eens wist groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wolfje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||