Emotion!
Zoals de woeste golven van een
rusteloze zee
Nemen mijn emotie's mijn geest
en lichaam met zich mee.
Zoveel intense gevoelens
niet te verklaren
ik probeer het wel maar ze zijn
echt niet te bedaren.
Het verdriet, het gevoel van onmacht
en het verlies
het is nu mijn harde werkelijkheid
een droom die verder en verder van
mij weg glijdt.
Een donkere bodemloze put
dus heeft het nog wel nut
te leven in dit leven
met zoveel gemis.
Ik wou echt dat ik het wist.
Reacties op dit gedicht
| Gwendolien: | Woensdag, mei 21, 2003 08:51 |
| je heb een leven gekregen... hoe rot je het ook vind op dit moment...uit die bodemloze put komt een eind...je kunt eruit... blijf het proberen dan lukt het je vanzelf... Een heel mooi gedicht... kus Gwen |
|
| marina vdb: | Woensdag, mei 21, 2003 01:48 |
| zeker dat het nog nut heeft, iedereen zit wel eens in de put, maar zolang je er kunt uit klimmen ga je verder, mooi geschreven, liefs, Marina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: knufbeertje01 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||