Mijn dirigent
Als een warme deken op een koude wintersnacht is hij,
die in de luwte van zijn liefde mij zoveel warmte geeft.
Als de kalmte van het water na tumultueus geweld is hij,
waar ik gebeukt door rotsen, eindelijk belandde.
Hij is het die tijd en ruimte schept, mezelf te zijn.
Die mij laat dansen, zij het figuurlijk, op mijn eigen wijs.
Ik heb hem lief, waar houden van, de kracht niet heeft,
Om uit te drukken wat ik probeer te zeggen.
die in de luwte van zijn liefde mij zoveel warmte geeft.
Als de kalmte van het water na tumultueus geweld is hij,
waar ik gebeukt door rotsen, eindelijk belandde.
Hij is het die tijd en ruimte schept, mezelf te zijn.
Die mij laat dansen, zij het figuurlijk, op mijn eigen wijs.
Ik heb hem lief, waar houden van, de kracht niet heeft,
Om uit te drukken wat ik probeer te zeggen.
Reacties op dit gedicht
| Myriamm: | Woensdag, mei 21, 2003 23:27 |
| Heel mooi, liefs, myriamm |
|
| Hans Winter: | Woensdag, mei 21, 2003 16:14 |
| maar zonder muze vermag hij niets, jou ziende komt het hem toe schoonheid te scheppen. groetje, hans |
|
| mar.: | Woensdag, mei 21, 2003 11:11 |
| mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Roelie Kuilder | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||