Verloren
Ik was plots iemand anders, niet meer dezelfde persoon
Ik hoorde mijzelf praten, mijn stem klonk ongewoon
De dingen die ik toen zei, had ik liever verzwegen
Mijn timing was verschrikkelijk, kwam echt ongelegen
Jij keek dwars door mij heen, je wilde het niet weten
Je zei geen woord, alsof je het onmiddellijk wou vergeten
Ik zag de afschuw in je ogen, ik las de angst op je gezicht
Ik wou proberen te herstellen, wat ikzelf had aangericht
De schade was veroorzaakt, het kalf was verdronken
Onze vriendschap verloren, tot op de bodem gezonken
Ik heb nu voorgenomen, nooit meer vanuit mijn hart te spreken
Dit was echt de laatste keer dat ik voor de liefde ben bezweken
Ik hoorde mijzelf praten, mijn stem klonk ongewoon
De dingen die ik toen zei, had ik liever verzwegen
Mijn timing was verschrikkelijk, kwam echt ongelegen
Jij keek dwars door mij heen, je wilde het niet weten
Je zei geen woord, alsof je het onmiddellijk wou vergeten
Ik zag de afschuw in je ogen, ik las de angst op je gezicht
Ik wou proberen te herstellen, wat ikzelf had aangericht
De schade was veroorzaakt, het kalf was verdronken
Onze vriendschap verloren, tot op de bodem gezonken
Ik heb nu voorgenomen, nooit meer vanuit mijn hart te spreken
Dit was echt de laatste keer dat ik voor de liefde ben bezweken
Reacties op dit gedicht
| Elentir: | Zaterdag, februari 17, 2001 00:27 |
| Liefde moet van twee kanten komen... en je hebt het nodig op de weg van het leven.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Leus | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||