op dagen als deze vraag ik me af
betwist ik het, of lachen nog aan bod komt
mijn rug zit vol, bepakt, er kan niks meer bij
hoezeer ik lijd valt niet af te lezen
aan mijn spottende gezicht, waarom zou ik ook?
verraden word ik toch, met de waarheid of door leugens
het enige wat telde, ooit toen jij nog bestond,
was de liefde, het cliché dat nooit raakt uitgeput
ik schraap de kristallen van mijn huid
laat toch het gouden laagje staan
je weet maar nooit wat er in het verschiet ligt
| Auteur: aseos | ||
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||