Even wou ik dat ik zijn kon
Even wou ik dat ik zijn kon
Even wou ik dat ik zijn kon
Lijk zij die iedere dag op zelfde tijd
In steeds dezelfde nachtjapon
Haar eitje nuttigt als ontbijt
Even wou ik dat ik zijn kon
Lijk zij die steeds weer zonder spijt
Iedere maandag, zelfs met zon
De was droogt netjes uitgespreid
Plots bedenk ik wat ik missen zal
Het onverwachte dat pleziert
De sfeer van boeken overal
Zo maar kunnen lachen dat het giert
Zelf niets meer bedenken vind ik mal
En ‘k geloof dat het me ook wel siert
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Wolfje | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||