Meestal geven normen ons wat houvast
Als alles wegvalt, zegt dat wat past.
Regen daalt neer op mijn troostloze ziel
Gevoed door de beslissing die vandaag voor ons viel.
Al onze liefde, onze dromen en ons geluk
Regent nat door mijn tranen want alles ging stuk
Tegen over onze oneindige liefde stond mijn besef
Als wat eigenlijk hoorde, het ontbrak mij aan lef.

Peins nooit over de oprechtheid van mijn gevoelens voor jou
Radeloos zit ik hier omdat ik zielsveel van je hou
In eenzaamheid gevangen in een keurslijf van plicht
Chronisch ongelukkig, want vandaag doofde mijn licht
Eerst nog levend op misschien en wie weet, ooit, toch, een keer
Staat nu de uitkomst vast en rest er geen hoop of redding meer
Slepend gaat vanaf nu mijn leven, niets is meer echt,
In de eeuwige variatie tussen niet ontevreden en niet zo heel slecht
Tekenend is de regen die het vlak van ramen vult
Alsof zelfs de hemel zich in treurnis hult

De strak blauwe hemel, ik ken hem enkel door jou
En nu is dat over, hij tekent nu grauw

Menigmaal zag ik het wonder dat God ooit schiep
In jou als je met mij praatte, met mij lachte of met mij sliep

Schrijnend zijn de wonden, die schuren op mijn ziel
Uit mijn eigen daden voortvloeiend, de beslissing die viel
En jij gaat nu verder, beloopt jouw eigen pad
Niet van plan terug te komen, en ik veroorzaakte dat
Of je trouwt met een ander, of wat je ook doet
Steeds blijf ik van je houden, onthou dat goed.