het glas gebroken
de pleister die me haren trok
kan me geen ruk schelen
ik heb toch liever pijn
dan dat je zomaar zou verdwijnen
het gruwelijke assortiment
van haat en angstaanjagende jaloezie
is als muziek in mijn oren
een ander kent de melodie toch niet
het glas gebroken, scherven rond
in eenzaamheid de zwarte nacht
en in de zoete dromen
een groene maan die echt niet lacht
het gif spuit met liefde over de aardkloof
en verblind elke ziel met liefde
met modder besmeurt je lichaamsgeest
het madeliefje dat in het gras staat
ach, wrede geest die zich dame noemt
ben geen charmante heer die achter je rent
ik dans simpelweg in de onheilspellende nacht
omdat ik weet dat anders jij de sterren plukt
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Zaterdag, mei 24, 2003 18:36 |
| Man wat ben jij Reppig vandaag en word het echt parels rijgen! | |
| Cammeke: | Zaterdag, mei 24, 2003 13:14 |
| ... Echt prachtig reb, weeral. Kuzzz,Carmen |
|
| greet1002: | Zaterdag, mei 24, 2003 10:58 |
| ... | |
| ~Marina~: | Zaterdag, mei 24, 2003 00:39 |
| misschien moet je eens met van die plak sterretjes beginnen die glow in the dark dingen op je plafond, slaapt wel prettig hoor... diepe inhoud heel anders dan ik van je gewend ben trouwens |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||