Bevroren
Het water dat ooit gebroken en gesmolten was
is nu terug bevroren.
Gladder dan ooit
kan ik me er bijna onmogelijk op wagen
Hoe fel ik mijn best ook doe
Het is niet meer te breken
Niet door mij althans
Voorzichtig kruip ik dus maar naar het midden
en gelukkig daar ligt het nog
Ik was bang dat het mee bevroren was
Je hart ligt zo diep onder het ijs
Ik wil het bevrijden
maar je laat me niet meer, terecht
De ijskoningin is weer aan het werk geweest
tijdens haar wanhopige pogingen het ijs te smelten
heeft ze de laag ijs alleen maar kunnen verdikken.
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Zaterdag, mei 24, 2003 11:30 |
| huil je tranen en zie hoe ze breken wat met een lach verkilt... liefs, Marina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: greet1002 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||