Ooit was er eens een meisje
en in haar kindertijd moest ze leren
op te groeien, levend in een oorlog
die thuis genoemd werd
ze wist nooit waar onderdak te zoeken
voor de storm


Wonden helen, maar de pijn blijft
En nog steeds weet ik hoe je me bang hield
En elke ochtend kijk ik terug naar gisteren
het gaat goed


Ik vraag me vaak af waarom ik
deze schuldgevoelens draag
terwijl jij degene bent die ervoor zorgde
dat ik deze muren rond me bouwde
schaduwen verschijnen door een kier aan de deur
echo's van een gebroken kind
schreeuwend alsjeblieft niet weer
snap je nu niet wat je hebt gedaan
voor jou net een herinnering maar voor mij leeft het verder


het is niet te vergeten, alle littekens
die je achterliet
je gooide me van een koude trap
het gevoel is evenredig
je brak m'n ziel, m'n hart, m'n leven