want de zee
want de zee is vrij
en werpt me op het strand
tussen de kreeften in het zand
die rood vlammen van de zon
want de zee is het water
dat alles blust en doorweekt
en mijn papieren verbleekt
van inktzwart geschreven zonden
want de zee is het vuur
dat woedt in ons willen
golven wiegt in het stillen
van de lust die horizon heet
want de zee is van mij
mijn liefste, ik bezet je,
in het samenkomen bet je me
onstilbaar bruist ons branden
en werpt me op het strand
tussen de kreeften in het zand
die rood vlammen van de zon
want de zee is het water
dat alles blust en doorweekt
en mijn papieren verbleekt
van inktzwart geschreven zonden
want de zee is het vuur
dat woedt in ons willen
golven wiegt in het stillen
van de lust die horizon heet
want de zee is van mij
mijn liefste, ik bezet je,
in het samenkomen bet je me
onstilbaar bruist ons branden
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Zaterdag, mei 24, 2003 23:11 |
| De laatste regel moet zijn: ontembaar bruist ons branden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||