Alleen wat gruis...
De scherven die we misschien nog
zouden hebben kunnen lijmen
zijn nu vertrappeld tot gruis
Niet alleen door jou, dat weet ik wel
Maar het is nu toch te laat
Kon ik de tijd maar terugdraaien
Er is te weinig om op verder te bouwen
en teveel om opnieuw te beginnen
We kunnen niet meer bewegen
we zitten vast, alle twee
ook al wil jij het misschien niet toegeven
Ik kan er met niemand dan jou over praten
niet écht, zelfs niet met mezelf
Ik weet immers niet wat ik voel,
als ik iets voel
En als ik met je probeer te
praten dan duw je me weg
Ik kan hier niet alleen door
Maar de enige persoon die me
misschien nog zou kunnen helpen,
wil me niet meer zien...
Reacties op dit gedicht
| maanwolf: | Maandag, oktober 03, 2005 18:18 |
| heel mooi geschreven. Ik herken het wel een beetje van mezelf uit de tijd dat het met mij heel slecht ging ook om die reden. Succes verder! greetz ~*-maanwolf-*~ |
|
| *Julie*: | Zondag, mei 25, 2003 21:46 |
| Ze zeggen, scherven brengen geluk... Degene die jou niet meer wilt zien, weet niet wat hij mist!!!! Big Hug!!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: greet1002 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||