gebarsten land
De lichte
rimpeling
huiverend
in haar flanken
haar hete adem
die zich aan me schroeit
De kloppende aders
onder de
flinter van haar borst
Beuken
me
een weg
langsheen
gebarsten lijnen
en voel hoe
adem
teneergedrukt
met bulderend
geraas
haar tirade
zich spruwt
de likkende vlammen
een pagina
omkrult
mijn landschap
schoongeschroeid
sporen spataders
die menig
wetenschapper boeit
rimpeling
huiverend
in haar flanken
haar hete adem
die zich aan me schroeit
De kloppende aders
onder de
flinter van haar borst
Beuken
me
een weg
langsheen
gebarsten lijnen
en voel hoe
adem
teneergedrukt
met bulderend
geraas
haar tirade
zich spruwt
de likkende vlammen
een pagina
omkrult
mijn landschap
schoongeschroeid
sporen spataders
die menig
wetenschapper boeit
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: lorelei meerling | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||