Daar zat ze
Daar zat ze
haar wit geveerde stola
zweeft gelaten
over een rode canapé
die haar lichaam draagt
sigaret in een lang pijpje
kleeft tussen lippen
die cirkels blazen door
geparfumeerde suite
haar omfloerste lage
hese stem vraagt
fluisterend, zeg mij
waar de bloemen zijn
benen duur verzekerd
kruisen wegen naar de
roem en zijn voor liefde
ingesteld
Godfried had gelijk, al had
hij maar zo’n enkel been
maar daar kan toch
geen mens mee lopen
ze keek beteuterd!
Reacties op dit gedicht
| lani: | Vrijdag, mei 30, 2003 18:53 |
| ... en jij kon enkel kijken :) knap x-x-x |
|
| green eyes !: | Vrijdag, mei 30, 2003 16:32 |
| èèn uit de oude doos, mooi, liefs, Marina vdb ;) |
|
| Jeffry: | Vrijdag, mei 30, 2003 11:49 |
| Ja, die Dietrich...ik vraag me af waar die tijd gebleven is..."Frage nicht warum ich weinen, frage nicht warum... ;-) |
|
| free: | Vrijdag, mei 30, 2003 08:48 |
| ik ook hoor! ;) | |
| free: | Vrijdag, mei 30, 2003 08:48 |
| ow ik dacht dat je mij had gezien op mn nw bankje maar marlene zou genoten hebben van je dicht(film gezien?) liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||