victor ruhlmann: | Dinsdag, juni 03, 2003 21:40 |
Alleen ben je en alleen het verdriet is nu bij je.Maar als jullie afscheid nemen ben je weer met wat je noit zult verliezen. | |
Stompie: | Maandag, juni 02, 2003 13:33 |
'eenzaam' is wat zwaar, hier. Ik ben (word) een stille monnik Heel mooi, dat beeld voor droefenis die heiligt. |
|
Zwiepie: | Zondag, juni 01, 2003 06:57 |
Hier hebben we geen woorden voor nodig.. XXZwiepie |
|
Gioi: | Zaterdag, mei 31, 2003 06:46 |
Als verdriet mijn leidraad is, en pijn mijn compas, Wat zou mijn drijfveer dan nog zijn, als dat toch alles was. Mijn hart zo sterk, zo fragiel, ik weet het al niet meer Maar schuilen, nee dat wil ik niet, dat nooit meer. Trots treed ik naar buiten, mijn wil is ijzer sterk. Mijn droefenis mijn kruis, mijn geluk m'n dag'lijks werk. Ach, wat weet ik nou, zei de gek en danste weg. |
|
Merel Sophie: | Vrijdag, mei 30, 2003 20:20 |
Lekker hè, af en toe even achter die muur...Maar je moet niet vergeten wat de wereld daarachter je te bieden heeft.. Liefs. |
|
Erna Muermans: | Vrijdag, mei 30, 2003 19:25 |
nou lani... heerlijk beschreven is het droefenis... of is het inkeer??? ik zie een monnik van Affligem voor me...met lekkere pint eigen gebrouwen bier... knap eenzame monnik...ik de pij liefs Erna |
|
Sjacco: | Vrijdag, mei 30, 2003 16:26 |
Mooi gedicht... met een hart... liefs, Sjacco |
|
Auteur: lani | ||
Gecontroleerd door: bevertje | ||
Gepubliceerd op: 30 mei 2003 | ||
Thema's: |