verdriet, verdriet en nog is verdri
Huilend geschreven
dit gedicht
erin gebleven
geen gezicht
Verdriet om veel
maar eigenlijk om niets
of is het weer maar een deel
en scheelt er toch weer iets
Met tranen op men wangen
een snikkend geluid
en een diep verlangen
dat ik eindelijk op die dromen stuit
Dromen van andere dagen
van een ik die anders zou moeten zijn
aan wie kan ik het vragen
laat het verdwijnen, die pijn
Verdrietig sta ik heel alleen
voor een dilemma niet op te lossen
het leven is gemeen
ik wil verdwijnen tussen de bossen
Niet meer verder willen
doet ook een ander zeer
dan slik ik maar weer die pillen
tot de volgende goede keer
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Mistory | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||