de schipbreukeling en de haai
ik ben beperkt
door
omringend grauw
een blauw
dat zich niet meet
dat zich de tijd
die mij omhult
ontneemt
mijn schaduwen
verdrongen
voor ijle
wezens
uit haar buik
langzaamaan slokt zij me op
mijn honger
ongestild
knaagt zich
een weg
door oog en denken
men vreest voor mij
ik vrees voor hen
een vluchten
en toenadering
mijn leven
rolt zich voor me
uit
en schuimt wat op
tot
ijle lucht
na al die jaren
onwetendheid
zal ik weten
hoe gepekeld vlees
zich proeft.
door
omringend grauw
een blauw
dat zich niet meet
dat zich de tijd
die mij omhult
ontneemt
mijn schaduwen
verdrongen
voor ijle
wezens
uit haar buik
langzaamaan slokt zij me op
mijn honger
ongestild
knaagt zich
een weg
door oog en denken
men vreest voor mij
ik vrees voor hen
een vluchten
en toenadering
mijn leven
rolt zich voor me
uit
en schuimt wat op
tot
ijle lucht
na al die jaren
onwetendheid
zal ik weten
hoe gepekeld vlees
zich proeft.
Reacties op dit gedicht
| neversmile: | Donderdag, juni 05, 2003 16:48 |
| heeeeel mooi |
|
| lani: | Zondag, juni 01, 2003 17:31 |
| klasse! x-x-x |
|
| Sheena: | Zondag, juni 01, 2003 01:11 |
| en een zilte meermin doet er het zwijgen toe ... uit haar bewondering slechts in stilte Sheen |
|
| voske: | Zaterdag, mei 31, 2003 20:14 |
| chapeau !!! | |
| charly: | Zaterdag, mei 31, 2003 17:36 |
| Man, man, één uiterst knap gedicht hoor. | |
| Sjacco: | Zaterdag, mei 31, 2003 17:15 |
| graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: lorelei meerling | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||