Mijn stil verdriet
Ik sterf van binnen
elke dag een beetje meer
om wat ik steeds heb doorgemaakt,
om al dat oude zeer;
Het komt steeds weer naar boven,
ik kan er niets aan doen
tranen om nooit te vergeten,
herinneringen aan toen..
Ik zou het graag achter me laten,
maar dat lukt me niet
het beïnvloed me bij alles,
het is "mijn stil verdriet"
Reacties op dit gedicht
| evert van l: | Woensdag, maart 21, 2001 19:59 |
| dag lekkerding van me mooi gedicht schat | |
| Heidi: | Maandag, februari 19, 2001 00:24 |
| Ik weet wat je voelt, ik hoop dat je ooit zal kunnen leven zonder dat er steeds die donkere wolk boven je wereld hangt. Veel moed | |
| Edith: | Zondag, februari 18, 2001 08:42 |
| Verwoord precies waar ik nu ook mee zit. Maar er word steeds gezegd eens komen er betere tijden. |
|
| pramodah: | Dinsdag, februari 13, 2001 19:04 |
| ook jouw stil verdriet zal ooit een plaats krijgen carolien..... | |
| black flower: | Dinsdag, februari 13, 2001 16:52 |
| kom op meid, je kan het. Probeer er met iemand over te praten, over je "stil verdriet" zodat beetje bij beetje die druk van je hartje valt... | |
| Firebolt: | Dinsdag, februari 13, 2001 15:51 |
| Zo herkenbaar... erg mooi geschreven.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: carolien van alphen | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||