Verwelkte roos
Ik kan je niet haten,
ook al wil ik het graag,
maar je moet weten
dat ik me niet als jij gedraag;
Het zal zo wel hebben moeten zijn
is een vaak gehoorde leus,
toch, om eerlijk te bekennen:
het was echt niet mìjn keus;
Als jij zo kan leven,
zo zonder fatsoen
en het zelf kan accepteren,
dan moet je dat maar doen;
Als een roos zul je verwelken,
ook in de zonneschijn
verdwijnen al jouw geuren,
zal je niet rooskleurig meer zijn...
Reacties op dit gedicht
| Rabito: | Dinsdag, juni 10, 2003 16:58 |
| Echt iets wat ik nu doormaak!! Wel iemand nog enorm leuk vinden, maar tegelijkertijd toch niet met hem of haar samen kunnen leven, omdat die andere persoon niet wil of niet kan. In dat geval vooral je hoofd laten spreken, want je hart kan het niet loslaten. Het hart, dat ervoor zorgt dat jij hem nu ook niet kunt haten. Succes ermee. Liefs, Rabito |
|
| pramodah: | Dinsdag, februari 13, 2001 19:07 |
| jouw dichtsteil bevalt me wel.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: carolien van alphen | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||