de tijd
Een zeker stukje hoop zag ik
in de branding van de zon
toen het duister langzaam weer verdween
en een nieuwe dag begon
de lucht begon te stralen
en de bomen spuugden kralen
die wegvloeiden tot tranen
en zich een weg leken te banen
als een rivier naar de vergetelheid
zochten ze de zilverdraad van tijd
die ik ooit kwijt ben geraakt
die ik ooit uit heb gebraakt..
maar het is nooit ver bij mij vandaan
ik ben nog puur in dit bestaan
als een fantasie in al zijn kracht
nog steeds mijn woorden niet verkracht
nog steeds met mij is begaan..
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Shining Star | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||