REGEN
Ik zou zo graag eens willen huilen
Huilen zoals een stortbui dat doet
Ik zou zo graag met iemand willen ruilen
Die weet hoe dat moet
De regen huilt mijn tranen uit
Een treurlied vol verdriet
Ik zou het zingen hard en luid
Alleen ik ken de woorden niet
Mijn hart huilt zachtjes van spijt
Want die weet, ik ben heel veel kwijt
Alleen de stilte is gebleven
In die stilte moet ik verder leven
Terwijl de regen mijn gevoelens deelt
Met mijn verdriet die nooit meer heelt
Als alles is besproken wat er te zeggen is
Dan voel ik pas, wat ik eigenlijk mis
Uit de hemel valt de regen van spijt
Het zijn tranen van verleden tijd
Wat de toekomst brengen mag
Zijn geen tranen, maar en lach!
Helma