ik weet nog goed hoe je daar stond..
op het station zoekend naar mij..
ik liep in versnelde pas naar je toe..
en gaf je drie zoenen op je wangen..
helemaal ziek van liefde was ik toen ik je zag..
jij bent mijn leven mijn alles
mijn toekomst en mijn heden.. maar wat als dit alles niet genoeg is omdat ik je niet kan bewijzen hoeveel je voor me betekend ?
wat als dit slecht een glimp is van de slechte tijden die gaan komen ?
ik hou van je zoals je bent..
ik wil niet dat ik in bezorgdheid verdrink..
en onze relatie steeds dieper zinkt ?
we weten allebei diep in onze harten hoe dat klinkt..
je onzekerheid..
die steekt als een vlijmscherp mes diep in mijn hart..
omdat ik denk dat je mij niet gelooft.. als ik zeg dat je alles voor me bent.. dat ik slechts lucht ben..
diep in mijn hart weet ik dat jij dit ook niet wil..
maar de oppervlakte overheerst.. net als dat de zonnestralen eerst het oppervlakte raken.. raken mn gevoelens ook eerst de oppervlakte..
je kent het gevoel.. net als ik dat ken.. en iedereen dat kent...